శివోహం

ఏంటో లేవగానే కొంచెం మనశ్శాంతి ఇవ్వు దేవుడా అని రోజూ కోరుకోవాల్సి వస్తుంది...

ఈ గజిబిజి ,ఆరాట,ఆలోచనల బ్రతుకు పోరాటాల్లో మనశ్శాంతి కరువయ్యింది...

ఏదో తెలియని వేదన...

మహాదేవా శంభో శరణు.

శివోహం

మనసు స్థిరము గాలేదు

స్వరమున నీ నామం స్మరించేదాకా

మనసున నీ గానం ఆలపించేదాకా

శ్వాస న ప్రణవనాదం నడయాడబడేదాకా

మదిన నీ రూపం నిలిచేదాకా

భక్తిని భిక్షగా స్వీకరించు ఆదిభిక్షువు జ్ఞానమొసంగు జ్ఞానప్రదాతవు

ముక్తిగోరు సర్వులకు ముక్తిప్రదాతవు

నీవు తప్ప అన్యులెవరూ లేరు

ముక్తిగోరి అంతర్యాగముయందు నీ పద సన్నిధి చేరితి సదాశివా

మహాదేవా శంభో శరణు.

శివోహం

శివా!వరమడుగ నాకు వేలుపు నీవే

పదమిడగ నాకు పరము నీవే

శరణము నొసగెడి ఆ చరణము నీదే

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

నా మనసు కోతి వంటిది...

నిలకడ ఉండదు...

అన్నీ కావాలనుకొంటుంది...

ఎంగిలి చేసి వదిలేస్తుంది...

మనసు అనే కోతి అడవుల్లో పర్వతాలలో

కుదురు లేకుండా గంతులు వేస్తూ ఉంటుంది.!

చెట్ల కొమ్మలపై పల్టీలు కొడుతుంది.!

దాన్ని అదుపు చేసి బంధించటం కష్టంగా ఉంది...

‌దానికి మోహం ఎక్కువ పరుగులు పెడుతూ ఉంటుంది...

నువ్వు భక్తి అనే జ్ఞాన భిక్షను పెట్టే ఆదిభిక్షువు కదా...

నా వశంలో లేని నా మనసును నువ్వే నీ భక్తి అనే త్రాడుతో బంధించి నీ స్వాధీనం చేసుకో...

మహాదేవా శంభో శరణు.

శివోహం

శివా!నారాయణ సుతుడు వచ్చి నిన్ను చూడ

చూపు తెలిసి ఆ సుతుని బుగ్గి చేసినావు

నా అజ్జానం నిన్ను చూసె కాల్చివేయుమా

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!ప్రవృత్తి మార్గాన పుడమిని చేరి

నివృత్తి మార్గ మెరుగ నీకై వెతుకుచూ

తిరుగాడు చున్నాను తీరమెరుగక

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

బాధ లేనట్టి మనుజుడు కానరాడు ఈ లోకం లో...

బాధ పడువాడు ఎన్నడూ బాగుపడడు అనునది నిజమే...

బాధ లేని వాడసలు మనిషి కాడు...

కానీ బాధ పెట్టుట మాకు నీ పరీక్ష నే కాదా హర...

మహాదేవా శంభో శరణు.