శివోహం

శివా!ఆకారానికి అందని నీవు ఓం కారాన ఒదిగేవు సృష్టికి శ్రీ కారం నీవు పంచాక్షరిలో ప్రభవించేవు

సకల జీవుల శోభించేవు ఆది దేవునిగ తెలిసేవు

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

నా నింగిలో నీడ నువ్వే...

నను నిలిపి ఉంచే నేల నువ్వే...

నను తడిపే వాన నువ్వే...

ముంచెత్తే వరద నువ్వే...

చీకటి నువ్వే.. 

వేకువ నువ్వే.. 

సంద్రం నువ్వే.. 

తీరం నువ్వే.. 

ప్రకృతి నువ్వే.. 

ప్రళయం నువ్వే...

ఆశ నువ్వే...

తుది శ్వాస నువ్వే హరా...

బతుకాట ఇక చాలు రా...

నీ పిలుపు కోసం కడపటి వాకిట కాచుక్కూచున్నా...

నీ నుంచే విడివడిన నే నీలోకే ప్రవహించేస్తున్నా...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

నన్ను నేనే మరచి...

నీధ్యానంలో మునిగితే...

పిచ్చివాడినంటున్నది లోకం...

నిన్నే తలచి నిన్ను చెరుటకై...

నీ వెంటపడుతుంటే...

వెర్రివాడంటోంది లోకం...

నిజమే నేను వెర్రి వాడిని నిలగా తిక్కవాడిని...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

శివా!జ్ఞానం పూవులాగ వికసించనీ

వైరాగ్యం వెయ్యేళ్ళు వర్ధిల్లనీ

హృదయాన విష్ణువుతో జతకట్టనీ

మహేశా . . . . . శరణు.

శివోహం

నాన్నా

ఎన్ని జన్మలైందో 

కనులారా నిను చూసి

తనివితీరా ఆలింగనించుకొని

ఆర్తితో ఆరాధించి

కన్నీటితో పదములు కడిగి

అంతులేని ఆవేదనా తరంగాలలో

మునిగిపోతున్న నన్ను నీ ఒడికి చేర్చు

ఓపలేని కష్టాల వరదలో

 కొట్టుపోతున్న నన్ను అక్కున చేర్చు

తొలగించుకోలేని మయ పొరలలో

సంచరిస్తున్న నన్ను దయతో అదరించు

విడిపించుకోలేని బాంధాల వలలలో

చిక్కుకున్న నన్ను వాత్సల్యాన స్వీకరించు

ఒకపరి రావయ్యా

ఈ కింకరుని అనుగ్రహించవయ్యా

శివయ్యా నీవే దిక్కయ్యా

శివోహం

నేను .నా అహం శిఖరాల పై  నిలుచున్నప్పుడు 

నీ త్రిశూలం కొనకు పని చెప్తావు 

నా తేలిపోయే కీర్తి ప్రతిష్టల మాటున 

నిను మరిచినప్పుడు నీ ఢమరుకం మ్రోగిస్తావు  

అందుకే ఓ భోలే నాధ్ నీ ముందు బోల్తా పడ్డాను

శివోహం

శంభో ! సర్వ జ్ఞానివి... 

సమస్త లోకాలను ఏలే వాడవు... 

సకల శుభాలను ఇచ్చేవాడవు... 

సకలమూ ఎరిగిన వాడవు... 

సమస్తమూ వ్యాపించిన... 

ఆనంద తాండవ నటరాజా... 

మాత బాలాత్రిపురసుందరిదేవితో 

కూడి నాకు జ్ఞానఐశ్వైర్యాన్ని ప్రసాదించుము... 

నన్ను అనుగ్రహించుము తండ్రీ... 

మహాదేవా శంభో శరణు...