శివోహం

శివ అను రెండక్షరములే మహా మంత్రము...

శివ పాదారవిందమే అనన్య శరణ్యమని నమ్మి సదా ఉపాసించుచున్న దాని కంటే వేరొక భాగ్యవంతుడులేడు.

అతడే ధన్యుడు, కృతార్ధుడు.

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం.

ఓం పరమాత్మనే నమః

శివోహం

శివా!నా తపన నా తపస్సు

శాపానుగ్రహ సామర్ధ్యం కోసం కాదు

సామీప్య, సారూప్యం, సాయుజ్యం కోసం

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

నాది అన్నది ఏదీ లేదిక్కడ..

ఎవరో కష్టపడి చేసినవాటితో,

నాకు జన్మ ఇచ్చినవారితో

నాకు ఇచ్చిన వాటితో బ్రతుకుతూ

పరమాత్మ ఇచ్చిన బుద్ధితో 

జీవితాన్ని కొనసాగిస్తున్నాను తప్ప

నేనంటూ చేసింది ఏదీ లేదు.

సమయానికి అంది వస్తున్నాయి

కొన్ని నేను అందుకున్నట్లు కనిపిస్తున్నాయి

నిజానికి నన్ను ఇక్కడికి పంపించిన 

పరమాత్మే అన్ని ఇస్తున్నాడు నాచేత చేయిస్తున్నాడు

నేను చేయలేనివాటిని, 

నాకు అవసరమైన వాటిని అందిస్తున్నాడు.

ఓ శక్తి బుద్దిని ప్రేరేపిస్తుంది. దేహం సహకరిస్తుంది.

బుద్ది దేహం మందగించిన నాడు

సర్వం ఈశ్వరం.

శూన్యంలో లయం.

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

భగవంతుడు చైతన్యపు లోతుల్లో మౌనంగా ఉంటాడు. భక్తుడు కూడా అదే స్థితిలో ఉంటేనే భక్తుడు ఆయనతో కలసి ఆత్మానందుడవుతాడు. దీనినే భగవదనుగ్రహం అంటారు.

మౌనంలోనే యదార్థం ఇవ్వడం, పుచ్చుకొనడం జరుగుతుంది

-మెహెర్‌ బాబా

శివోహం

మట్టితో బొమ్మను చేసి...

మనిషిగా ప్రాణకు పోసి...

బంధానికి బంది చేసి...

అనుబంధానికి నిచ్చేన వేసి..

అనుక్షణమూ ప్రేమను పెంచి..

సకలము,సర్వమూ శాశ్వతం అనే మాయను

పెంచి...

ఈ మాయ అనే ప్రాణం తీసి....

ఎన్ని ఆటలు ఆడిస్తున్నావయ్యా శివయ్యా..

ఈ జీవుడుని ఇన్ని ఆటలు ఆడిస్తూ ఏమి తెలియని అమాయకునిలా ఎట్టా  కూర్చునావయ్యా...

నీకు నీవే సాటి వెరెవ్వరయ్యా...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

శివ ఇక ముగింపు పలుకు

నాకు లేకుండా ఇంక ఏ పలుకు...

శివ నీ దయ..

శివోహం

నీ సేవా భాగ్యము ను పొందిన ఈ మూగ ప్రాణుల ముందు...

ఉన్నతమైన నా మానవ జన్మ చిన్నబోతొంది తండ్రీ..

మహాదేవా శంభో శరణు.

ఓం పరమాత్మనే నమః.