శివోహం

భగవంతుడు లేని చోటు ఎక్కడ?

సకల సృష్టి, సమస్త చరాచరం అంతయూ ఆ సర్వాంతర్యామియే.

సర్వులయందు, సమస్తము నందు సర్వవ్యాపకుడు.

అంతయూ భగవత్ స్వరూపమే......

ఇక భగవంతుడు లేనిది ఎక్కడ????

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం.

శివోహం

శివా!కన్ను మించి కనిపించే నిను మించి ఏముంది...?

అనుభూతులకు మించే అనుభవం ఏముంది 

అదే నాకు కలిగించు అలా నాకు కనిపించు.   మహేశా . . . . . శరణు

శివోహం

ఈ సృష్టిలో మనము మొదలు కాదు చివర కాదు...

ఈ దేహంలో మనం అద్దెకు ఉండటానికి వచ్చాము... అద్దె ఇంటిని విడిచివెళ్లేటప్పుడు మన సామాన్లు మనం తీసుకువెళ్లినట్టు మనం చేసిన కర్మలను మనతో మోసుకువెళ్లక తప్పదు...

ఓం శివోహం...సర్వం శివమయం.

శివోహం

శివా!నా కోసం పిలిచాను

నీ కోసం నిలిచాను

నీవే నేనని తెలిసాను .

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

ఒక్కొక్కసారి భగవంతుడే మన స్థిరచిత్తాన్ని పరీక్షించడానికి, పవిత్రకరించడానికి బాధలు కల్గిస్తాడు...

అందుకే, సాధకుడు బాధల మధ్య చెదిరిపోకూడదు...

మనల్ని మలిచేందుకు వచ్చినవే ఇవన్నీ అని భావిస్తూ, బాధలను దూరం చేయమని పరమాత్మను ప్రార్ధించక, బాధలను తట్టుకునే శక్తినివ్వమని పరితపించాలి...

బంగారు నగ శోభాయమానంగా తయారయ్యేముందు నిప్పుల్లో ఎంతగా కాలిందో, సమ్మెటపోట్లను ఎంతగా భరించినదో కదా... రోకలిపోటులకు ముక్కలుగాని బియ్యమే భగవదారాధనకు ఉపయోగపడే అక్షింతలైనట్లు, జీవితంలో దెబ్బల్లాంటి బాధలు తట్టుకొని విరగని చెదరని చిత్తదారులే భగవత్ప్రాప్తికి పాత్రులౌదురు..

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం.

శివోహం

శివా! ప్రాణిగా నేను ప్రాణంగా నీవు

నేనుగా నీవు , నీవుగా నేను

ఒకటే రెండుగా అనిపిస్తున్నాము .

మహేశా. . . . .శరణు.

శివోహం

శంభో...

జీవితంలో ఎన్నింటినో దాటుకుని...

ఎన్నింటినో పోరాడి...

ఎన్నింటికోసమో ఆరాటపడి...

జీవితం మొత్తం అనుక్షణం జీవించడానికే ఆశపడుతూ...

చివరికి పిడికెడు మట్టి గానో...

పిడికెడు బుడిదగానో మారడానికే కదా...

కానీ నా ఆరాటం ఆ పిడికెడు బుడిది నీకు భస్మం అయితే చాలు తండ్రి...

మహదేవా శంభో శరణు.