శివోహం

శివా!భస్మదారణ ఒకటి నాదైన భాగ్యామై

నిత్య జాగరణ సాగె శివరాత్రి నెరుగ

ఎఱుక చేయవయ్యా ఆ ఒక్కరాత్రి

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!మంచుకొండల చేరి మసలనేల

వెచ్చనైన నా గుండెను సేద తీరవేల

మచ్చికగా చెబుతున్నా మనసు నెరుగవేల

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!మంచుకొండల చేరి మసలనేల

వెచ్చనైన నా గుండెను సేద తీరవేల

మచ్చికగా చెబుతున్నా మనసు నెరుగవేల

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!నీ చెప్పుచేతల ఈ జగతి ఒప్పుచుండ

చేయ వచ్చితివేల ఈ చిప్ప వృత్తి

చేయవయ్యా మాకు సందేహ నివృత్తి

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!మాటకు మూరడు దూరంలో నీవు

మరి ఏలనో మా కంటికి కానరావు

ఏమిటి ఈ చమత్కారం ఏది పరిష్కారం

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివ...

నాతో ఆడుకోవాటినికి నీనుండి నన్ను దూరం చేసి కలియుగంలో పంపి దాగుడుమూతలాడుతున్నావు...

పోనీ నీ పాదాలు దొరికినవి కదా అని సంబరపడుతుంటే

అందాల ఆశ చూపి , సంపదలు చూపించి , బందం తో బందీని చేసి ఇక్కడ కూడా దూరమే చేస్తున్నావు...

ఎన్ని జన్మలైనవో ఈఆట మొదలుపెట్టి...

ముగుంపు నీయరా పరమేశ్వరా...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

నిజమైన నేను ఆది అంతంలేని అనంతసాగరం లాంటిది. ఈ అనంత సాగరంలో ‘‘మాయా నేను’’ నీటి బుడగలా ఏర్పడుతుంది.ఈ నీటి బుడగనే జీవుడు(మొదటి ఆలోచన)లేదా వ్యక్తిగత ఆత్మ అంటారు. నిజానికి ఈ బుడగకూడ నీరే,నీరులో బాగమే. ఇది బద్దలైనపుడు పూర్ణసాగరంలో కలిసిపోతుంది. ఈ జీవుడు బుడగగా ఉన్నప్పుడు కూడ సాగరంలో ఒక భాగంగానే ఉన్నది. ఈ సరళ సత్యాన్ని విస్మరించి

ఎన్నో సిద్ధాంతాలు రూపుదిద్దుకున్నాయి...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం