శివోహం

శివా ! నిను గుర్తు చేసుకునే క్షణంలో 

నన్ను నేను మరిచిపోతాను 

నన్ను నీవు గుర్తు చేసుకునే క్షణం కోసం 

అనుక్షణం నీ కోసం నను నేను మరిచిపోతాను 

శివా ! నీ దయ

శివోహం

జీవితంలో  ప్రతి  ఒక్కటి పరమాత్మా  అనుగ్రహంతో  ఇవ్వబడ్డవి...

తల్లి  తండ్రులు , భార్య  బిడ్డలు , అస్తిపాస్తులు ఈ  జన్మ నేను  తెచ్చుకున్నది  కాదు , కాబట్టి  ఎప్పుడో  ఒకసారి  మల్లి  తీసేసుకుంటాడు  దేని  మీద  మనకి  హక్కు  లేదు , నేను  తెచ్చుకోలేదు కాబట్టి  ఇది  నాది  అని మమకారం  పెంచుకోవడం  లాంటి  భ్రమ  తగదు...

ఏది నీది కాదని తెలుసుకో ఎదో నాటికీ మనం  ఏంచేస్తున్నాం అన్ని ననావిగా భావించి  బంధించి

బడుతున్నాం...

నాది అంటే బంధము

నాది  కాదు  అంటే  మోక్షము

నాది  అంటే  అపచారము

పరమాత్మా  అంతా  నీది  అంటే ఉపచారము

నాదేది కాదు అన్నీ నీవే పరమాత్మా

నాది అంటే అపచారం

నీది అంటే ఉపచారము

ఏది చేసినా ఆ కర్మ పరమాత్మ కే చెందుతుంది.

నేను నాది అనే రెండు పఫలు  ఈ శరీరంలో ఉన్నంత కలం మృత్యువుతప్పదు.

ఆ నేను నాది అనే భావన తొలగి,

నేను కర్తని కాను పరమాత్మ  కర్త నేను భోక్తని కాను పరమాత్మా భోక్త అనే సత్ భావనతో అన్ని పరమాత్మకే అర్పిస్తే విముక్తిని

పొందుతాడు.

అటువంటి వాడు అందరు క్షేమంగా ఉండాలని కోరుకుంటాడు

ఈ లోకంలో మొత్తం కోసం బ్రతికే వాడు దేవుడు, తన కోసం బ్రతికే వాడు జీవుడు.

అటువంటి లోక యుక్తుడు నిజమైన సన్యాసి.

సన్యాసి అంటే ఒక స్థితి అందరి కోసం బ్రతుకుతాడు అన్నిటా పరమాత్మని చూస్తాడు.

ఓం.పరమాత్మనే నమః.

శివోహం

జన్మ మృత్యు జరా వ్యాధులతో కూడిన ఈ లోకంలో జీవునికి సుఖ సంతోషాలెక్కడివి...

ఒక్క పరమేశ్వర శరణాగతి లో తప్ప ఎక్కడా ఆనందం కనిపించదు...

ఒంటరిగా లోకంలోకి ప్రవేశించిన మనిషికి ఎవ్వరితోటి సంబంధం కలదు...

మాయా జగన్నాటకం లో బూటకపు సంబంధాలతో వాదులాటలెందుకు? కొట్లాటలెందుకు?మిత్రమా.

భగవన్నామ స్మరణే మనిషికి మోక్షం.

నామ స్మరణ చేయరాదు చేసి తరించరాదు.

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం.

శివోహం

నా శ్వాస ఆగిపోదు

నిన్ను తలవకుంటే

శివ నీ దయ.

శివోహం

అమ్మవు నీవు....

అమ్మలగన్న అమ్మవు నీవు...

జనవి నీవు.....

జగజ్జననివి నీవు......

తల్లివి నీవు.....

మల్లోకములనేలుతల్లివి నీవు....

మాతవు నీవు....

జీవకోటిని రక్షించు మాతవు నీవు....

అంబవు నీవు జగదంబవు నీవు.....

అమ్మ మాయమ్మ దుర్గమ్మ శరణు.....

శివోహం

కలసిరాని కాలం కాటేస్తున్న...

ఓర్పు మంత్రం పటిస్తూ...

చిక్కటి కష్టాల చీకట్లలోనూ చిరునవ్వులే కార్తీక దీపాలుగా వెలిగిస్తున్న...

శివ నీ దయ.

శివోహం

శివా!కొప్పు ముడిని కాలంతో కట్టేవు

జడ చిక్కులలో గంగను పట్టేవు

ఏ ప్రవాహమైన నీ పట్టున జారలేదు

మహేశా . . . . . శరణు .