శివోహం

జననమన్నది రోదన...

మరణమన్నది యాతన…

మరి నడి మధ్యన ఉన్నది...

సుఖమా?...

సంతోషమా?...

శాశ్వతమా?...

ఎరుక తెలిసిన నా నాధుడువి నీవు ఎరుక పరచవయ్య కైలాసాగిరి వాసా.

మహాదేవా శంభో శరణు.

శివోహం

శివా!తెలుపు నలుపున నీవు తెలియవచ్చేవు

నలుపులో తెలుపును చూడ చెప్పేవు

ముక్కంటి చూపున జ్ఞానమిచ్చేవు

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివా!ఎగుడు దిగుడు కళ్ళు ఏమి అందమో

గొడ్డు తోలు కట్ట ఏమి ఆనందమో

ఎరుక చేయి నాకు నీ ఎఱుకనిచ్చి..

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

అన్నీ విడిచి వచ్చినపుడు 

అక్కునచేర్చుకొని ఆదరించువాడు 

ఆ శివుడే ..

శివోహం

శివా!తొలినాళ్ళలో నీకు జోతలన్నాను

మలినాళ్ళలో  మెలగ దండాలన్నాను

ఇన్నాళ్ళకు సర్వం సమర్పణమన్నాను

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

శివ నీ దయ

శివోహం

శంభో...

జీవితంలో ఎన్నింటినో దాటుకుని...

ఎన్నింటినో పోరాడి...

ఎన్నింటికోసమో ఆరాటపడి...

జీవితం మొత్తం అనుక్షణం జీవించడానికే ఆశపడుతూ...

చివరికి పిడికెడు మట్టి గానో...

పిడికెడు బుడిదగానో మారడానికే కదా...

కానీ నా ఆరాటం ఆ పిడికెడు బుడిది నీకు భస్మం అయితే చాలు తండ్రి...

మహదేవా శంభో శరణు.