కష్టాల్లో దేవుణ్ణి కొలుస్తూ...
సుఖాల్లో మరుస్తూ...
ఉన్నాడో లేడో అని అరకొర విశ్వాసంతో జీవనగమనం సాగిస్తే అంత్యకాలంలో స్మరణకు అందడు ఆ అనంతుడు....
కన్నుమూసేవేళ ఆ కారుణ్యమూర్తే కళ్ళముందు కదలాడాలంటే...
మనుగడలో మలుపులెన్ని ఉన్నా మహాదేవుడుని మనసార విశ్వసిస్తూ, మన దైనందిక జీవితంలో ఆ దేవదేవున్ని ఓ ఆలంబనగా ఆరాధనీయునిగా చేసుకొని, సదా సన్మార్గంలో సాగిపోగలిగే సాధనను సాధిస్తే, సర్వవేళల్లో సర్వేశ్వరుడు అంత్యకాలంలో అంతరంగ ఆలయమున అనంతుడై అగుపిస్తాడు, అప్పుడు ఆ అంతర్యామిలోనే మనం ఐక్యమౌతాం.
ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం.
No comments:
Post a Comment