మానవ పుర్రె ఓక కోరికల గంప దీని నింప గలవారు ఈ భూమి మీద లెడు...
ఈ కోరిక తీరింది అనుకోవడమే కొత్త కోరిక కు పునాది....
కోరికలకు అది లేదు అంతం అంత కన్నా లేదు...
కాబట్టి కోరిక దుఃఖం కు మూలం...
ఎన్ని కొరికలో అంతే దుఃఖం...
శంభో ! నీ ధర్మకాటా లో నా పాపపుణ్యాలు కాస్త అటూ ఇటూ అయినా నన్ను వదిలేయకు తండ్రీ... మహాదేవా శంభో శరణు
కాలం తో కలిసి... నీవు ఆడిస్తుంటే... బరువెక్కుతున్న కనురెప్పలు... మనసు విశ్రాంతి కోరుతుంది శివయ్య. శివ నీ దయ.
No comments:
Post a Comment