ఓం శివాయ

 తికి ఉన్నన్నాళ్ళు పచ్చిగా

కాలిన జీవుడు, పోయాక

లోనున్న పాపాల తడి తగలడి

మేను మానులు కలిసి

పరమేశుని సన్నిధిలో

పునీతమై సువాసనల

సుగంధమై శివుని నుదుట

విభూదిగా మారడం విశేషమే

ఛీ ఛీ అనుకోకపోతే భువిపై

పాతుకుపోయి జనానికి

బరువవుతావని ఆ ఛీదరింపు

ఎన్ని జన్మలెత్తినా అర్థం

చేసుకోకపోతే ఎలా

మానవా! ఇది నిరంతర

ప్రక్రియ,. పరమేశుని దయ

ఓం శివాయ నమః శివాయ