శివోహం

నీ పిలుపు వినబడే వరకు...

నా గొంతు ముగబోయే వరకు నీకు పిలుస్తూనే ఉంటా శివ నీ దయ అంటూ..

శివ నీ దయ.

శివోహం

ఆ నలుగురు ఎందుకో మిగిలారు...

నాకో పేరుందని మోసేందుకు కాబోలు...

శివ నీ దయ.

శివోహం

శివ...

నా ఆత్మయే నీ స్వరూపము...

నా బుద్ధియే పార్వతీదేవి...

నా ప్రాణములే నీ సహచరులు, లీలా పరికరములు...

నా దేహమే నీ దేవాలయం...

విషయభోగములను అనుభవించుటయే నీ పూజ...

నా నిద్రయే ధ్యాననిష్ఠ, సమాధిస్థితి...

నా రెండు చరణములు సంచరించునదంతయూ నీ ప్రదక్షిణయే...

నా నోటి ద్వారా మాట్లాడు మాటలన్నియూ నీ స్తోత్రములే...

ఒకటని ఏముందీ, ఎల్లప్పుడూ నేను ఏమేమి కర్మలు చేసెదనో, అవన్నియూ నా ఆరాధనయే అవుతుంది.

మహాదేవా శంభో శరణు.

ఓం నమో నారాయణ

ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ 

ఈ లోకములో శాశ్వతం అయినదంటూ ఏదీ లేదు. లోకమే శాశ్వతం కానపుడు అందులో ఉండే వస్తు విషయాలు శాశ్వతం ఎలా అవుతాయి?! కనుక ఇది లేదు, అది లేదు, ఇది పోయింది, అది పోయింది అని ప్రతీ విషయానికి చింతిస్తూ కూర్చోకండి! దైవముపై భారము వేసి మీ ప్రయత్నము మీరు చేయండి. ఆత్మానందం కొరకే భగవంతుణ్ణి ద్యానించండి. జీవన ఉపాధి కోసం పరిస్థితులు సహకరించడం లేదని చింతించకండి.. ఎంతటి క్లిష్ట పరిస్థితి అయినా సరే భగవంతుని అనుగ్రహం చేత భస్మం కాక తప్పదు.

హరిహర శరణు

అలసిపోయిన  బాటసారి చెట్టు నీడను ఆశ్ర యించినట్లు

జలప్రవాహములొ కొట్టుకుపోయేవానికి చెక్క దొరికినట్లు

పెను తుఫాను వళ్ళ  భీతి చెందినవాడు ఇంటికి చేరినట్లు    

పొరుగూరినిమ్చి వచ్చి ఆతిధి గృహస్తుని ఆశ్ర యించినట్లు

దరిద్రుడు, పండితుడు ధర్మాత్ముడైన రాజును ఆశ్ర యించినట్లు 

అంధకారములొ అలమటిమ్చేవాడు దీపాన్ని ఆశ్ర యించినట్లు

మంచుతో ఉన్న చలికి వణికేవాడు అగ్నిని సమీపించి నట్లు  

సర్వభయాలు పోగొట్టి సమస్త సుఖాలు చెకూర్చె హరిహారుల పాదపద్మాలు కడిగి ఆశ్రయించి ప్రార్ధించుచున్నాను.

మహాదేవా శంభో శరణు.

హరి శ్రీహరి శరణు.

శివోహం

శివా!అరుణాచలాన అగ్నిలింగమై నీవు

అజ్ఞానమగుపించ ఆర్పివేసావు

జ్ఞానమై జ్యోతిగా బాట చూపేవు.

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

సదా నీతోనే సదాశివ...

నా సర్వం నీవే కదా...

శివ నీ దయ.