శివోహం

శివా!నీ పాద దూళినైతే పరవసించేను

భస్మమైతే నీ దేహాన ప్రకాశించేను

నేను నీవాడనంటే జన్మ తరించేను

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

సమస్తం నీ ఆధీనంలో ఉంది నేనెంతవాడను స్వామి 

నీ స్మరణ తప్ప నేనెం చయ్యగలను

సకల జీవులందరిని చల్లగా చూడు

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

శివా!సాధన చేయగ దేహాన్ని యిచ్చి

సందేహములు తీర్చ గురువుగా వచ్చి

గతినెరుగ జేసేవు గమనాన నిలిచేవు

మహేశా . . . . . శరణు .

శివోహం

రాత్రింబవళ్లు నీవు ఒక్కడివే ...

సదా మాకోసం నిరీక్షణలో నీవు ...

కోరికల దావాగ్ని తో 

నిరీక్షణ తో నిదురలో సైతం

వరాల అనుగ్రహం కోసం మేము...

నిరీక్షణల తోనే ...

సాగిపోతోంది కాలమంతా...

మహాదేవా శంభో శరణు....

శివోహం

శివా!ఆది భిక్షువైన నిన్నే అర్ధిస్తున్నా

దుర్భిక్షములన్ని నాకు దూరము చేసి

సుభిక్షమవనీ నా భక్తి జ్ఞాన సేద్యం

మహేశా . . . . . శరణు .

శ్రీరామ

భగవంతుడు పరమ ప్రేమస్వరూపుడు, దయామయుడు. తన భక్తులు పిలచిన తక్షణమే వచ్చి ఆదుకుంటాడు. తెల్లవారక మునుపే తనను ఎవరైనా స్మరిస్తారేమో పిలుస్తారేమో అని మన పిలుపు కోసం కాచుకు కూర్చుంటాడట! కానీ మనం సూర్యోదయం అయిపోయి 8 దాటాక లేచి ఏ పేపరో లేదా వాకింగో లేదా సెల్ నో చూసుకుని ఉంటుంటాం. లేచిలేవగానే భగవంతుని స్మరిద్దామనో లేదా వేగంగా కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని ధ్యానమో, జపమో ,తపమో చేద్దామని అనుకోము. రోజంతా నానా వృథా మాటలతో చేష్టలతో కాలం గడిపేస్తుంటాం కానీ భగవంతుని స్మరించడానికి మాత్రం సమయం ఉండదు. పైగా ఏదైనా సమస్య వస్తే దైవము మీద పడతాం! ఇచ్చిన, వచ్చిన అవకాశాలను నిర్లక్ష్యపరచి భగవంతుని మీద నిందలు వేస్తే ఎలా? అడగనిదే అమ్మ అయినా అన్నం పెట్టదని అంటుంటారు కదా! కనుక వేకువనే లేచి భగవంతుని పిలవండి, తలవండి, స్మరించండి, భజించండి. ఆయన మంగళ రూపమును ధ్యానించండి. మీ అరికాలిలో ముళ్ళు కూడా గుచ్చుకోకుండా చూసుకుంటాడు.

శివోహం

నిజాయితీగా లొంగిపోవడం అనేది...

జ్ఞానోదయానికి అసలు రహస్యం...

తాను ఎంత గొప్ప వ్యక్తి అయినా...

తనను తాను శ్రీరామ చంద్రుడికి అర్పించుకున్న గొప్ప భక్తుడు ఆంజనేయుడు...

నిజాయితీగా ఆ తన దైవానికి లొంగిపోయినప్పుడే మనలోని అహం నాశనమవుతుంది...

జై శ్రీరామ్. జై జై హనుమాన్