స్వామి శరణం

శబరిగిరి నివాసుడు...

పంచగిరి విహారుడు...

పదునెట్టాంబడి విభుడు...

శుభము లిచ్చి కాపాడే జ్యోతిస్వరూపుడు...

ఓం శ్రీ స్వామియే శరణం ఆయ్యప్ప

శివోహం

శివుడి వెలుగు రేఖలు భూమి మీద రానంత వరకు ఈ జగతికి చికటే...

ఓం నమః శివాయ

శివోహం

మనం అంతమయ్యే వరకు...

అన్ని అనుభవించాల్సిందే...

అవి  బాధలైనా ,సంతోషలైన...

ఎందుకంటే ఆపదకి  సంపద నచ్చదు...

సంపదకి బంధాలు నచ్చవు...

బంధాలకి  బాధలు నచ్చవు...

బాధలు లేని బ్రతుకే లేదు...

బ్రతుక్కి చావు నచ్చదు...

ఇన్ని నచ్ఛకున్నా మనల్ని నలుగురు మోసే వ్యక్తుల మనసులో ప్రేమ సంపాదించనప్పుడు మనం  బ్రతికివున్న శవమే....

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

స్మశానం ఒక జ్ఞానమందిరం

బ్రతికున్న మనిషికి 

నీరాజనాలు పట్టడం సహజమే

భయమో,భక్తినో,అవసరమో గాని

ఆ మనిషిని అందలమెక్కించి

భుజమిచ్చి పైకెత్తుతుంటాము

కానీ చచ్చిన శవానికి

విలువనిచ్చే ఏకైక మందిరం స్మశానమే

నిలువనీడలేని మనిషికి కూడా

ఆరడుగుల నేల నిచ్చి భుజంతడుతుంది

అక్కడ పేర్చిన కట్టెలను చూస్తుంటే

ఇంకెప్పుడా అన్నట్లుగా ఏ సంబంధంలేని ఆత్మీయుడి కోసం ఎదురుచూస్తుంటాయి

బొక్కపెట్టిన కుండ

బోరున ఏడుస్తుంది

చివరకు ఆ శవం కోసం

ఆత్మార్పన చేసుకుంటుంది

నిప్పంటించిన కట్టెలలో

ప్రేమగుణం కన్పిస్తుంది

అవి ఆ శవాన్ని ఆలింగనం చేసుకొని బూడిదవుతాయి

ఇవన్నీ చూస్తుంటే

నిజమైన ఆత్మీయనురాగాలు స్మశానంలోనే కానవస్తాయి

ఆ మండుతున్న అగ్ని సాక్షిగానే

మన జీవితనిర్మాణ క్రమానికి పునాదిరాళ్ళు పడతాయి

ఆ అగ్నిసాక్షిగానే మనం మటుమాయమవుతాము

నిజంగా మనిషి పాఠాలు నేర్చుకోవాల్సింది

ఈ జ్ఞానమందిరంలోనే

బహుషా దేవుడందుకే మనల్ని

అప్పుడప్పుడు అక్కడికి పంపిస్తుంటాడు.

ఓం శివోహం... సర్వం శివయమం

శివోహం

రాతలు,తలరాతను నమ్మను...

ఆ రాతలు రాసిన నిన్నే నమ్ముతున్న...

శివ నీ దయ తండ్రి...

శివోహం

శివ శివ అనవే మనసా...

కలి మాయ నుండి కరుణ పొందవే ఓ మనసా...

ఓం నమః శివాయ

శివోహం

శివ శివ అనవే మనసా...

కలి మాయ నుండి కరుణ పొందవే ఓ మనసా...

ఓం నమః శివాయ