శివోహం

స్మశానం ఒక జ్ఞానమందిరం

బ్రతికున్న మనిషికి 

నీరాజనాలు పట్టడం సహజమే

భయమో,భక్తినో,అవసరమో గాని

ఆ మనిషిని అందలమెక్కించి

భుజమిచ్చి పైకెత్తుతుంటాము

కానీ చచ్చిన శవానికి

విలువనిచ్చే ఏకైక మందిరం స్మశానమే

నిలువనీడలేని మనిషికి కూడా

ఆరడుగుల నేల నిచ్చి భుజంతడుతుంది

అక్కడ పేర్చిన కట్టెలను చూస్తుంటే

ఇంకెప్పుడా అన్నట్లుగా ఏ సంబంధంలేని ఆత్మీయుడి కోసం ఎదురుచూస్తుంటాయి

బొక్కపెట్టిన కుండ

బోరున ఏడుస్తుంది

చివరకు ఆ శవం కోసం

ఆత్మార్పన చేసుకుంటుంది

నిప్పంటించిన కట్టెలలో

ప్రేమగుణం కన్పిస్తుంది

అవి ఆ శవాన్ని ఆలింగనం చేసుకొని బూడిదవుతాయి

ఇవన్నీ చూస్తుంటే

నిజమైన ఆత్మీయనురాగాలు స్మశానంలోనే కానవస్తాయి

ఆ మండుతున్న అగ్ని సాక్షిగానే

మన జీవితనిర్మాణ క్రమానికి పునాదిరాళ్ళు పడతాయి

ఆ అగ్నిసాక్షిగానే మనం మటుమాయమవుతాము

నిజంగా మనిషి పాఠాలు నేర్చుకోవాల్సింది

ఈ జ్ఞానమందిరంలోనే

బహుషా దేవుడందుకే మనల్ని

అప్పుడప్పుడు అక్కడికి పంపిస్తుంటాడు.

ఓం శివోహం... సర్వం శివయమం