శివోహం

పరిపూర్ణ మైన భక్తితో 

నిరతము కొలిస్తే

నిండు మనసుతో కరుణిస్తాడు బొజ్జ గణపతయ్య

ఓం శివోహం.... సర్వం శివమయం....

ఓం గం గణపతియే నమః

శివోహం

సమస్తచరాచర సృష్టిని శాసించు కర్తవు నీవు....

చావుపుట్టులకలో వలయ చక్రంలో తిరిగే జీవుడను నేను....

సర్వజన పాపకర్మలను మన్నించు దేవదేవుడవు నీవు....

కర్మలు చేస్తూ పుట్టెడు దుఃఖాన్ని అనుభవించే పాపపు జీవుడను నేను...

చావుపుట్టుక చక్రం లో తిరిగి తిరిగి అలసిపోయాను...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

మురికి కొంపగ పేరు పొందిన నా దేహం....

నిన్ను పూజించడం ద్వారా...

నిత్యం నీ నామ స్మరణా చేయడం వల్లే వెలిగిపోతోంది తండ్రి..

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

కన్నుతెరిస్తే  వెలుగు...

కన్ను మూస్తే చీకటి...

నోరుతెరిస్తే శబ్దము...

నోరు మూస్తే నిశ్శబ్దము...

ఏ క్షణమో తెలియదు జీవిత అంతం...

చితి కాలుతుంటే వెనుదిరిగి వచ్చే బంధువులని చూసి గ్రహించా మరణంలో తోడు ఎవరు రారు అని..

అందుకే అంతిమ యాత్ర దగ్గరుండి పూర్తిచేసే

పరమేశ్వరుడి పాదము ఈ క్షణమే పట్టుకోని వేడుకోవే మనసా...

ఓం శివోహం...సర్వం శివమయం

శివోహం

పశ్చాత్తాప, ప్రాయశ్చిత్తాలు!

కృత్వా పాపం హి సంతప్య / తస్మాత్పాపాత్‌ ప్రముచ్యతే

నైవ కుర్యాత్‌ పునరితి / నివృత్త్యా పూయతే తు సః

-మనుస్మృతి (11-231)

‘అనుకోకుండా ఏదైనా పాపం చేసిన వ్యక్తి పశ్చాత్తాపంతో దానిని మళ్ళీ చేయనని మనస్ఫూర్తిగా నిశ్చయించుకొంటే ఆ పాపం నుండి విముక్తి పొంది పవిత్రుడవుతాడు’. మతిమరపువల్ల లేదా పరధ్యానంలో ఉండి చేసినా కూడా పాపం పాపమే. దానిని పోగొట్టుకోవడానికి రెండే మార్గాలు ఉన్నాయని మన సనాతన ధర్మం చెబుతున్నది. మిక్కిలి కోపిష్ఠుడైన కౌశికునికి ధర్మోపదేశం చేసిన ధర్మవ్యాధుడు కూడా అతనికి ఇదే మాటను నొక్కి చెప్పాడు.

మది మఱపున బాపము దన

కొదవుటయును బిదప వగచి యొక సగమును నే

నిది సేయనింక ననియెడు

మదిఁ బెఱ సగమును నరుఁడు మలుఁగు నఘంబున్‌.

-మహాభారతం (ఆరణ్యపర్వం:5-41)

‘తెలియకుండా చేసిన పొరపాటును తలచుకొని బాధ పడటం వల్ల ఆ పాపంలోని సగభాగం తొలగిపోతుంది. అలాంటి తప్పులను ఇక ముందెప్పుడూ చేయనని మనస్సాక్షిగా నిర్ణయించుకొని, ఆ కట్టుబాటును పాటిస్తే మిగతా సగ పాపం తొలగిపోతుంది’. ఏదైనా పాపం గానీ, నేరం గానీ తెలియకుండానో, అనుకోకుండానో చేయడం మానవ సహజం. ‘తప్పిదం ఏదైనా జరిగినప్పుడు ఆ పొరపాటును తెలుసుకొని, ఇక ముందెప్పుడూ దానిని చేయకూడదని నిర్ణయించుకొని బాధ పడటమే’ పశ్చాత్తాపమని మన సనాతన ధర్మం చెపుతున్నది. అనుకోకుండా చేసిన పాపానికి పరిహారంగా చేసే ప్రయత్నాన్నే ‘ప్రాయశ్చిత్తమని’ అంటారు. ప్రతి మనిషీ మనసా వాచా కర్మణా ఎప్పడూ ఏ తప్పులనూ చేయకుండా ఉండాలి. ఏ తప్పుకైనా ఆ పాపం ఊరికే పోదు. ఒకవేళ ఏవైనా పొరపాట్లు అనుకోకుండానో, పరధ్యానంలోనో చేసినా వాటికి పరిహారంగా ఆ పాప ప్రాయశ్చిత్తం చేస్తుండాలి. అప్పుడే, ఆ పాపం తొలగిపోతుంది. ‘కొన్ని సందర్భాల్లో అనుకోకుండా చేసిన పాపాన్ని మనసులో తలచుకొని సిగ్గుతో తలవంచుకొని కుంగిపోయినట్లయితే, ఆ పాపం పటాపంచలవుతుందని’ పురాణాలు చెపుతున్నాయి. దానినే ‘మనఃప్రాయశ్చిత్త’మని అంటారు.

పిత్రోర్నిత్యం ప్రియం కుర్యాత్‌

ఆచార్యస్యచ సర్వదా

తేషుహి త్రిషు తృప్తేషు

తపస్సర్వం సమాప్యతే.

-మహాభారతం (శాంతిపర్వం: 1-311)

‘తల్లి, తండ్రి మాటనుగానీ, గురువు మాటనుగానీ జవ దాటకుండా ఎప్పుడూ వారికి అనుకూలంగా నడుచుకోవాలి. ఈ ముగ్గురూ తృప్తి పడినట్లయితే ఎన్నో తపస్సులు చేసిన ఫలితం సిధ్ధిస్తుంది’. తల్లిదండ్రులను బాధ పెట్టడం వల్ల కలిగే పాపానికి మాత్రం నిష్కృతి లేదు. ఎప్పుడైనా గురువు మాటను ధిక్కరించి మాట్లాడితే, ఆ పాపం సదరు గురువును వినయ విధేయతలతో ఆహ్వానించి, ఉపాహారాన్ని సమర్పించుకొని సంతోష పెట్టడం ద్వారా తొలగింపజేసుకోవచ్చు. కొట్టివేయ కూడని చెట్టును నరికి వేయడం, స్వేచ్ఛగా జీవించే పక్షులను స్వార్థబుద్ధితో వధించడం వంటివీ మహాపాప హేతువులే. ఐతే, అనుకోకుండా చేసే పాపాలు ‘అన్నపానీయాలను వదిలిపెట్టి కేవలం గాలిని మాత్రమే పీలుస్తూ నియమనిష్ఠలతో జీవితాన్ని గడపడం ద్వారా’ నశిస్తాయి. దైవసన్నిధిలో ఇతరులు వెలిగించిన దీపాన్ని దొంగిలించిన పాపం వల్ల గుడ్డివాళ్లయి పోతారు. గుడిపైనగానీ, రథంపైగానీ, పర్వతంపైగానీ మళ్ళీ దీపం వెలిగిస్తేనే దానికి పరిహారం లభిస్తుందని సనాతన ధర్మం ప్రబోధిస్తున్నది. చేసిన పాపాలకు పరిహారంగా ఇలాంటి శిక్షలు ధర్మశాస్ర్తాలలో చెప్పడమనేది మనం అలాంటి పాపాలకు పాల్పడకూడదనే. ఇతరులను బాధ పెట్టడమనేదే మహాపాపం. అలాంటి పాపాలకు ఏ మాత్రం తావివ్వకుండా ధర్మబద్ధంగా బతుక గలిగినప్పుడే మానవ జీవితం సార్థకమవుతుంది.

డాక్టర్‌ శాస్ర్తుల రఘుపతి

శివోహం

సనాతన ధర్మమే సమున్నతం!

భారతీయ సనాతన ధర్మం భగవంతుణ్ణి సర్వరూపాలలో దర్శిస్తున్నది. మానవునికి అన్ని జీవులపట్లా భక్తిశ్రద్ధలను బోధిస్తూ ఈ భూమండలంపై తన పాత్రను, బాధ్యతను ఉపదేశిస్తున్నది. దీనిని అర్థం చేసుకున్నవారు సకల జీవావళికి ఉపయోగపడే ధార్మికులుగా జీవిస్తూ, తమ జీవితాలే మనకు సందేశాలుగా మలచి మన స్మృతిపథాలలో మిగిలిపోయారు. అర్థం చేసుకోలేనివారు ఇంకెందరో వున్నారు. సనాతన ధర్మం మత్స్యాన్ని, కూర్మాన్ని, వరాహాన్ని, నరసింహున్ని దశావతారాల్లో చేర్చింది. అలాగే, శునకాన్ని భైరవుడిగా పేర్కొన్నది. సర్పాన్ని నాగదేవుడని కొలుస్తూ పండుగలను కూడా జరుపుకొంటున్నాం. సనాతన ధర్మంలో చీమలు మొదలుకొని ఏనుగుల వరకు అన్ని జీవాలకూ అత్యంత ప్రాధాన్యమిచ్చి భక్తిప్రపత్తులను చూపమని బోధిస్తుంది. అలాగే, వృక్షజాతులలో అనేక వృక్షాలను, మొక్కలను భక్తి ప్రపంచంలో భాగం చేసింది. చివరకు నిర్జీవాలైన రాళ్ళూరప్పలూ దైవానికి ప్రతీకలే. వేదాలలో తొలిమంత్రమే ‘అగ్ని’దేవుని ప్రార్థనా శ్లోకం. ఈ క్రమంలోనే వరుణున్ని, వాయువును, అష్టదిక్పాలకులనూ పూజిస్తున్నాం.

సర్వాంతర్యామిని సనాతన ధర్మం సాహిత్యరూపాలలో అనేక విధాలుగా వివరించింది. భగవంతుణ్ణి అంతటా, అన్నిటా చూడటమే అనుష్ఠానం. అదే సమున్నత ధర్మం! నిజానికి హేతువాదంపైనే ఉపనిషత్తుల జ్ఞానం ఆధారపడి ఉంది. సృష్టి రహస్యాన్ని ఛేదించిన జ్ఞానమే ఉపనిషత్తుల సారం. ఈ విశ్వమంతా ఒకటే వ్యవస్థ అన్న దానిని ఆధారాలతో సహా ఉపనిషత్తులు నిరూపించాయి. వేల ఏండ్ల కిందటే ఋషులు ‘పూర్ణమదః పూర్ణమిదం’ అని, ‘విశ్వాన్ని ఒక సంపూర్ణ వ్యవస్థ’గా ప్రకటించారు. ఆధునిక శాస్త్రవేత్తలుకూడా ఈ విశ్వాన్ని ఒక బ్రహ్మాండ వ్యవస్థగానే గుర్తించారు. విశ్వం పట్ల సర్వదా కృతజ్ఞతలు ప్రదర్శించడం సనాతన ధర్మంలోని అసలైన మౌలికత. ఈ కృతజ్ఞతాభావం నుండే ప్రతి జీవిని, నిర్జీవిని ప్రార్థించడం ప్రారంభమైంది. సర్వాంతర్యామిని సర్వేసర్వత్రా చూడటమే సనాతన ధార్మికతలోని ఉత్కృష్టమైన ఆధ్యాత్మికత. ఈ సువిశాల దృష్టిలోనే అత్యున్నత జ్ఞానం ఇమిడి ఉంది. దానినే ఆధునిక పాశ్చాత్య తత్తవేత్తలు ‘పాంథీయిజం’ అన్నారు. ప్రసిద్ధ భౌతిక శాస్త్రవేత్త ఐన్‌స్టీన్‌ నమ్మిన తత్త్వమూ ఇదే.

‘యస్తు సర్వాణి భూతాని ఆత్మన్యేవానుపష్యతి’, ‘యస్మిన్‌ సర్వాణి భూతాని ఆత్మైవా’ అంటూ, ఆత్మజ్ఞాని అన్ని భూతాలలో భగవంతుణ్ణి సందర్శిస్తాడని ‘ఈశావాస్యం’ చెప్పింది. ‘ముండకోపనిషత్తు’కూడా ‘బ్రహ్మ వేదం విశ్వమిదం వరిష్ఠం’, ‘విశ్వమే బ్రహ్మం’ అన్నది. ఉపనిషత్తులను అర్థం చేసుకోవడం అంత సులభం కాదు కాబట్టి, వ్యాసుడు ‘భగవద్గీత’లో శ్రీకృష్ణునిచే అనేక రీతుల్లో వివరింపజేశాడు. ఆత్మజ్ఞాని అయిన శ్రీకృష్ణుడు ‘అహమాత్మా గుడాకేశ సర్వభూతాశయ స్థిత’ అన్ని భూతాలలో స్థిరమై ఉన్నవాడినని చెబుతూ, తానే వృక్షాలలో రావిచెట్టునని, గుర్రాలలో ఉచ్చైశ్రవాన్నని, ఏనుగులలో ఐరావతాన్నని, ఆవులలో కామధేనువునని, సర్పాలలో వాసుకినని, నాగులలో అనంతుడనని, ఆయుధాలలో వజ్రాన్ని అని, పరిశుద్ధ పరిచేవాటిలో గాలిని అని, చేపలలో మొసలిని అని, నదులలో జాహ్నవిని అని, పనిముట్లలో తానే దండాన్ని అని పలు విధాలుగా ఆత్మతత్త్వాన్ని విశదీకరించాడు.

ఈ విధంగా పేర్కొనడంలో ఆత్మజ్ఞాని అయిన శ్రీకృష్ణుని వేరుగా చూపడమే వ్యాసుని లక్ష్యం. ఈ మౌలికత సనాతన ధర్మంలో సమ్మిళితమైనందుకే అన్ని జీవులపట్లా ఒకే భావన కనపడుతుంది. అందువల్లే ప్రతి జీవి, వృక్షం, రాయి పట్లా ఆరాధనా భావం వెల్లివిరుస్తున్నది. ప్రతి భారతీయుడు ప్రతిచోటా భగవంతుని చూడగలుగుతున్నాడు. అది తులసిమొక్కే కావచ్చు, రావిచెట్టే కావచ్చు, నాగుపామే కావచ్చు, చివరకు రాయిరప్పా ఏదైనా కావచ్చు. ఇంతటి విశాల, విస్తృత దృక్పథం కాబట్టే, మన సనాతనత్వం ఒక మతంగా కాకుండా ధర్మమై విరాజిల్లుతున్నది.

-రావుల నిరంజనాచారి

శివోహం

నాలో ఉన్న అహం,స్వార్థం కాల నాగై...

కాల కూట విషం చిమ్ముతోంది...

మొత్తం దేహమంతా భగ భగలాడుతోంది...

నిత్య దు:ఖంలొ నేనున్నాను...

గరాలకంఠుడవు నీవు...

నాలో ఉన్న అహం,స్వార్థం ను నీకు నివేదన గా సమర్పిస్తాను...

నాలో అహం తోలిగించు నీ దరి చేర్చుకో...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

చెట్టుకు నీరుపోసినా నీకే అభిషేకం అనిపిస్తుంది...

పుట్టలో పాలుపోసినా నీమెడలో నాగరాజుకే యనీ...

రహదారిన నడకలలో నటరాజరూపమున నీవే...

బావికడ ముఖం కడుగుకొనువేళ గంగాధరునిగా నీ రూపమే...

బావి విశాలంగా తెరువబడిన శివలింగమే...

పైకి చూస్తే ఆకాశంలో కదిలే మేఘాలు నీవైపే ప్రయాణం చేస్తున్నట్లు...

ఒక్కటేమిటి? ఏదిక్కున ఏవంకను చూసిన నా దిక్కు నీవే తండ్రి...

అన్ని దిక్కులు వస్త్రములుగా ధరించిన దేవదేవా

మహాదేవా శంభో శరణు

శివోహం

శివుడు 'మోక్షం'తో సంబంధం కలిగి ఉంటాడు, ఇది జన్మ మరియు మరణ చక్రం యొక్క ఉపశమనం. మోక్షం ద్వారా, అతను వాస్తవానికి "కామ, క్రోదా, మొహ, మాడా మరియు లోబా" యొక్క భ్రాంతితో కూడిన ప్రపంచం నుండి మాకు తీసుకువెళుతున్నాడని మరియు మనం ఎవరో మరియు మన ఉనికి యొక్క వాస్తవిక ఉద్దేశ్యం ఏది అని తెలుసుకునేలా చేస్తుంది. అందువల్ల శివుని నాశన శక్తి సార్వజనిక స్థాయిలో గొప్ప శుద్ధి శక్తిని కలిగి ఉంది. ఈ విధ్వంసం విశ్వం యొక్క నూతన సృష్టికి, మార్గం మరియు సార్వత్రిక యొక్క నాటకం కోసం ఒక అవకాశాన్ని తెరుస్తుంది...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

శివుడు 'మోక్షం'తో సంబంధం కలిగి ఉంటాడు, ఇది జన్మ మరియు మరణ చక్రం యొక్క ఉపశమనం. మోక్షం ద్వారా, అతను వాస్తవానికి "కామ, క్రోదా, మొహ, మాడా మరియు లోబా" యొక్క భ్రాంతితో కూడిన ప్రపంచం నుండి మాకు తీసుకువెళుతున్నాడని మరియు మనం ఎవరో మరియు మన ఉనికి యొక్క వాస్తవిక ఉద్దేశ్యం ఏది అని తెలుసుకునేలా చేస్తుంది. అందువల్ల శివుని నాశన శక్తి సార్వజనిక స్థాయిలో గొప్ప శుద్ధి శక్తిని కలిగి ఉంది. ఈ విధ్వంసం విశ్వం యొక్క నూతన సృష్టికి, మార్గం మరియు సార్వత్రిక యొక్క నాటకం కోసం ఒక అవకాశాన్ని తెరుస్తుంది...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

గౌరీమనోహరా...

భక్తజనప్రియా...

ఆనందస్వరూపా...

నాగాభరణా...

నీకు సహస్రాధిక శతకోటి సాష్టాంగ ప్రణామాలు...

దయాసింధూ ఆపద్బంధూ శరణు...

శివోహం

నిను నమ్మిన వారికెన్నడు నాశము లేదని...

గట్టి మనసుతోనే అడిగా అంతరాత్మ లో....

నాకు‌ నీవు గాక మరెవ్వరున్నారు ప్రభూ....

నా మనసునెరిగిన నీకే నా మీద దయలేకపోతే వేరెవ్వరు నా మొరాలిస్తారు తండ్రీ...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

దేవుడిచ్చిన అద్భుతమైన, అపురూపమైన, అందమైన మనుష్యజన్మ ను విజ్ఞానాన్ని సార్ధకం చేసుకోవాలి...

అలసత్వం కలుగకుండా అనుక్షణం జాగ్రత్త పడుతూ  ఉండాలి అప్రమత్తంగా ఉండాలి...

మనలో అంతరంగంలో నిద్రాణం గా ఉన్న అంతరాత్మ అసలు స్వరూపాన్ని,అది అందించేపరమార్ధాన్ని గ్రహిస్తూ గుండెల్లో దైవభక్తిని చెదరకుండా నింపుకోవాలి...

విశ్వశ్వరుణ్ణి నిర్మల హృదయంతో ధ్యానిస్తూ వేడుకోవాలి ఆర్తితో ఆక్రోశించాలి...

అందుకు కావాల్సిన శక్తినీ, బుద్దీని స్పూర్తిని అనుగ్రహించమని ప్రార్తించాలి కూడా...

మనం అనుభవిస్తున్న కర్మఫలం తో బాటు ఈశ్వరుని కృపను, వివేకాన్ని, కరుణించమని కోరుకుందాం....

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

మనస్సును కదిలించే దివ్యమైన మంగలకరమైన దృశ్యం తో ఒక గంట సేపు లయం చేస్తూ తాదాత్మ్యం పొందడమే దైవభక్తి...

ఇలా మనలో దైవారాధన భావము పెంచుకోవడం కన్నా మహాభాగ్యం జీవితంలో ఇంకా  ఏముంటుంది...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

కళ్ళుమూసుకొని పంచాక్షరీ చదువుతుంటే

మనసులో ఎదురుగా కైలాసం...

హిమాలయాలు ఎన్నో శిఖరాలు...

ఇదొక్కటే పూర్వ జన్మలో నేను చేసుకున్న పుణ్యం...

చాలా ఆనందంగా ఉంటుంది...

అయిపోగానే షరా మామూలే...

ఎలా శివా నిత్యం నిమిష నిమిషం నిన్ను దర్శించేది...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

మనకు అన్నీ భగవంతుడే ఇస్తే

ఆయనకు మనమేమి ఇవ్వగలం

అలాగని ఏమీ ఇవ్వకుండా ఉంటే

కృతజ్ఞత అవుతుంది కదా !

తల్లిదండ్రులు మనకు ఎన్నో ఇచ్చారు

మనం అనుభవిస్తున్న జీవితం

వారు అనుగ్రహించిందే

ఇంక వారికేమి ఇవ్వగలం

అలాగని వదిలేయలేం కదా !

వారియెడల భక్తిని కలిగి ఉండాలి

మనం ఏ చిన్న సేవ చేసినా

మురిసిపోతారు తల్లిదండ్రులు

భగవంతుడుకూడ అటువంటి

అల్పసంతోషియే ఏ కొంచెమిచ్చినా

పరమానంద పడిపోతాడు

అటువంటిది మననే కానుకగా

సమర్పిస్తే ఎంత మురిసిపోతాడు

అంటే బ్రహ్మస్మి అనే భావంతో

నీవే నేననుకో అనే భావాన్ని

వ్యక్తం చేయడమే నిజమైన కానుక

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

ఆధ్యాత్మికత’ అంటే ఏమిటి?

ఆధ్యాత్మికత’ అంటే ఏమిటి?

జీవితాన్ని పూర్తి తప్పుగా అర్థం చేసుకున్న వారి నుంచే ‘వైరాగ్యం’ అనే మాట వస్తుంది. ఇలాంటివారి మూలంగానే ప్రపంచంలో చాలామందికి ఆధ్యాత్మికత పట్ల ఒక విధమైన ఏవగింపు వచ్చేసింది. అసలు, ‘ఆధ్యాత్మికత’ అంటే ఏమిటి? ‘ఆధ్యాత్మికత’ అన్నది ‘జీవితం పట్ల ఏ ఆసక్తీ లేని వారికేనని’ ప్రస్తుతం చాలామంది అనుకుంటున్నారు. ఇది పొరపాటు. నిజానికి ‘ఆధ్యాత్మికత’ అంటే, ఈ సృష్టిలోని ప్రతిదాన్నీ మీరు తెలుసుకోవాలని అనుకుంటున్నారని అర్థం. ‘ఆధ్యాత్మికత’ అంటే, మీ ఆసక్తి కేవలం భౌతిక జీవితం గురించే కాదు, జీవితంలోని అన్ని కోణాల గురించీ అని.

కానీ, కొందరు అర్థం చేసుకునేది వేరే రకంగా ఉంటున్నది. అలాంటివారి అభిప్రాయం ప్రకారం, మనిషి ఆధ్యాత్మిక మార్గంలో ఉండాలంటే, ‘సరిగా తినకూడదు, సరిగా బట్టలు కట్టుకోకూడదు, సరిగా జీవించకూడదు. అణగిపోయి ఉండాలి లేదా కనీసం అలా కనపడాలి’ అని. మీరు ఆనందంగా, సంతోషంగా ఉంటే, జీవితాన్ని ఆస్వాదిస్తుంటే, మీరు ఆధ్యాత్మికులు కాదని అలాంటివారు అనుకుంటారు. ఎప్పుడూ చిరునవ్వు ఎరుగని మేకపోతులా, గంభీరంగా ఉంటేనే.. మీరు ఆధ్యాత్మికులని వారు అనుకుంటారు. ఇదంతా వైరాగ్య సిద్ధాంతాల మూలంగా వచ్చిన ఆలోచనల పర్యవసానం. మనుషులు ఈ భూమ్మీదికి వచ్చింది జీవించటానికి, తప్పించుకోవడానికి కాదు. ‘ఆధ్యాత్మికత’ అంటే, ‘మీరు జీవితంలోని పైపై మెరుగులతో సరిపెట్టుకునేవారు కాదని, జీవిత మూలాల్లోకి వెళ్లి తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి ఉన్నవారని’ సరికొత్తగా అర్థం చేసుకోవాలి. వైరాగ్యంతో మీరు జీవితాన్ని తెలుసుకోలేరు. పూర్తి ఆసక్తి చూపితేనే జీవితసారాన్ని అనుభవంలోకి తెచ్చుకోగలరు. జీవితం మీద మీ ఆసక్తి ప్రస్తుతం ఉన్నదానికంటే చాలా ఎక్కువ కావాలి. అప్పుడే అసలైన ఆధ్యాత్మికతకు మార్గం సుగమం అవుతుంది. అంతేకానీ, జీవితాన్ని తప్పించుకుందామనుకుంటే మాత్రం మీరు తప్పు దారిలో ఉన్నట్టే లెక్క.

రవీంద్రనాథ్‌ ఠాగూర్‌కు ప్రకృతి అన్నా, జీవితం అన్నా చాలా ఇష్టం. ఆయన ముసలితనంతో మంచం పట్టాడు. అప్పుడు కొందరు స్నేహితులు ఆయన చుట్టూ చేరి ఇలా అన్నారు- ‘అవసాన కాలం సమీపించింది. కాబట్టి, భగవన్నామ స్మరణ చేసి భగవంతుణ్ణి ముక్తి కావాలని కోరుకోండి’. అప్పుడు ఆయన ఏమన్నారంటే, ‘ముక్తిని నేనేం చేసుకోను. నాకు మళ్లీ మళ్లీ ఇక్కడకు రావాలని ఉంది. మీరే చూడండి, ఈ ప్రపంచమెంత అద్భుతంగా ఉందో. ఈ ప్రకృతి ఎంత దయకలదో చూడండి, నిజంగానే భగవంతుడుంటే ఈ ప్రకృతితో ఉండటానికి నన్ను మళ్లీ మళ్లీ ఇక్కడకే పంపమని అడుగుతాను’ అన్నాడు. అంతలా జీవితంతో మమేకమైన వారికే జీవిత పరమార్థం తెలుస్తుంది, మిగతా వారికి కాదు.

ప్రఖ్యాత శాస్త్రవేత్త న్యూటన్‌కూ ఇలానే జరిగింది. మృత్యువు సమీపించినప్పుడు ఆయన- ‘నాకు ఈ సైన్స్‌ అంటే ఏమీ తెలియదు. నేను సముద్రపు ఒడ్డున గవ్వలు ఏరుకోవటంతోనే నా జీవితాన్ని వ్యర్థం చేశాను. అసలైన సముద్రాన్ని ఇంకా అన్వేషించనే లేదు. నాకు సముద్రాన్ని అన్వేషించే అవకాశం మళ్లీ వస్తే బాగుండు..’ అన్నాడు. ఇలాంటివారంతా జీవితాన్ని బాగా ఆస్వాదించినవారు. అంతేకానీ, జీవితంపై నిరాసక్తతతో ఉన్నవారు కాదు. కనుక, నిజమైన ఆధ్యాత్మికతలోకి వెళ్లాలంటే, ముందు లభించిన ఈ జీవితాన్ని ఆస్వాదించండి, అప్పుడు ‘సత్యాన్వేషణ’ తేలికవుతుంది!

సద్గురు జగ్గీ వాసుదేవ్

నమస్తే తెలంగాణ నుండి సేకర

శివోహం

శివ!!!

గమ్యం తెలియని తోడు లేని ప్రయాణం నాది...

అయోమయ ప్రయాణాని కి అర్థం లేని తొందర...

అదే జీవితం నా జీవితం...

భయాలతొ బాధల బరువు తొ

సాగే ఒంటరి నడక లో...

నా శాశ్వతమైన తోడు నీవని...

ఏరికోరి ఎన్నుకున్న నిన్ను...

పాల ముంచిన నీట ముంచిన నీదే భారం...

మహాదేవా శంభో శరణు...

శివోహం

శివ!!!

నీది నాది ఒకటే కోరిక తండ్రి...

కనులు తెరిచి ఉన్నపుడే నిన్ను చూడలని నేను...

నేను కనులు మూస్తే నన్ను చూడలని నువ్వు...

ఎదురుచూపులకు మోక్షం ఎప్పుడో

శివ నీ దయ తండ్రి....

మహాదేవా శంభో శరణు

శివోహం

త్రినేత్రమును దాచే రేఖలివి...

ఆరేఖల అనుగ్రహమున ఆదృష్టి...

అంతరములో పయనింపచేసిన తేజముతో నుదుటి గీతల రాత...

ఏదైనా తనివితీరా అనుభవించే...

తీరున తనువు మారుతుంది శివా...

నామనో నేత్రమును నీవిబూధి రేఖలతో బలీయము చేయవా...

నీతత్వమే నాకు సంపదగా బహూకరించవా మహేశ్వరా...

మహాదేవా శంభో శరణు...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

శివోహం

సర్వకాల ..

సర్వావస్థల్లో...

నాతోడు వుండే...

నా సన్నిహిడు...

స్నేహితుడు...

నా స్వామి ఒక్కడే...

నా స్వామి ని మించిన ఆప్తుడు, స్నేహితుడు నాకు

ఈ ధరాతలంలో మరియొకరు లేరు...

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం

జై శ్రీరామ్

హనుమ!!!

నీ మనసు మానవ సరోవరం....

నీ తేజస్సు హిమాలయం....

నీ రూపం రుద్రరూపం...

నీ శౌర్యం ప్రభాదివ్యకావ్యం....

నీ నామస్మరణ సర్వ దుఃఖ పరిహారం... 

జై శ్రీరామ్ జై జై హనుమాన్

ఓం శివోహం... సర్వం శివమయం